Serwis ekspresów La Cimbali

15 lat później powstaje Albadoro, aparatura zbudowana z dwóch niezależnych pionowych bojlerów. Po raz pierwszy zastosowano w tej konstrukcji usprawniające obsługę wylewki umieszczone z przodu urządzenia (Rapida posiadała je po obu stronach bojlera) i podgrzewane podstawki pod filiżanki.

Kolejnym nowym pomysłem konstrukcyjnym (modele Ala, Gioiello, Brillante), który pojawia się wraz z elektrycznym zasilaniem urządzeń pod koniec lat 40. jest dźwignia. Za jej pomocą wytworzone zostaje odpowiednie ciśnienie, które niezbędne jest do uzyskania optymalnego aromatu i smaku parzonej kawy.

W 1955 roku powstaje Granluce, pierwszy ekspres wyposażony w opatentowany hydrauliczny blok zaparzający. Zastępuje on nacisk wywierany przez sprężynę dźwigni podnosząc ciśnienie do 9. barów niezbędnych do prawidłowej i optymalnej ekstrakcji. To ważny krok w kierunku automatyzacji procesu. Kolejnym krokiem jest zastosowanie wymienników ciepła, które stanowić będą ważny element odpowiadający za równowagę termiczną urządzenia.

W roku 1962 model Pitagora zdobywa nagrodę Compasso d’Oro, prestiżowe wyróżnienie w dziedzinie włoskiego wzornictwa przemysłowego. Pitagora jest do dziś jedynym tego typu urządzeniem, które może poszczycić się takim osiągnięciem. Model powstał we współpracy z czołowymi włoskimi projektantami braćmi Castiglioni, i zrywał z typowymi na owe czasy kształtami urządzeń proponując zupełnie nowe wzornictwo: wysublimowane, czyste linie, nierdzewna stal, kolor i sitodruk. Dizajn zbiega się tutaj z technologią i wyznacza nowe standardy w dziedzinie automatyzacji i powtarzalności procesów produkcyjnych. Pitagora staje się produktem taśmy montażowej i wyznacznikiem industrializacji.

Pod koniec lat 60. Cimbali wchodzi w fazę automatyzacji swych wyrobów. Pojawia się Superbar, pierwsza automatyczna maszyna do zastosowań gastronomicznych. Zaprogramowanie procesu, począwszy od mielenia ziaren do rozładowania fusów, pozwala nawet niedoświadczonemu bariście przygotować odpowiednia kawę.

Od początku lat 70. wzornictwo przemysłowe skorelowane zostaje coraz ściślej z procesami produkcyjnymi. Korpus M15 zaprojektowany przez Rodolfo Bonetto składa się zaledwie z 6. głównych elementów. W modelu tym obok wersji z blokiem hydraulicznym, modułem dźwigni i systemem wtryskowym pojawia się nowinka w postaci elektrozaworu. Mariaż dizajnu z technologią ujawnia się także w kolejnym urządzeniu. W modelu M20 panel sterujący wraz z sekcją elektryczną umieszczone zostają w podstawie co czyni go bardziej ergonomicznym. Wydaje się jednak, iż w obu modelach strona mechaniczna staje się bardziej istotna niż tylna część obudowy, mimo, iż to właśnie ona zawsze jest zwrócona w stronę wnętrza kafeterii.

W roku 1983 pojawia się model projektu Matsunaga – ET, pierwsza elektronicznie programowana aparatura La Cimbali.

W latach 90. pojawiają się pierwsze modele wyposażone w mikroprocesor sterujący oraz układ ON/OFF odpowiedzialny za ograniczenia w zużyciu energii (M30, M31, M32). Od tego czasu projektowanie i unowocześnianie obwodów elektronicznych stanie się obok badań nad ergonomią użytkowania centralnym punktem koncentrującym działania firmy.

W roku 1992 na rynek wchodzi seria Dolcevita, która dzięki swej rozbudowanej automatyce pozwala na rozprzestrzenianie się włoskiej kultury picia kawy w regionach, którym dotąd obcy był styl i tradycja espresso.

W pierwszej dekadzie obecnego stulecia pojawiają się w pełni automatyczne maszyny (M3 Superbar 2) charakteryzujące się wykorzystaniem innowacyjnych materiałów w kontekście nowych rozwiązań technologicznych (np. technologia Smart Boiler optymalizująca wydajność podczas podgrzewania wody - zmniejsza straty ciepła powodując do 23% oszczędności dziennego zużycia energii), podwyższeniem niezawodności i zwiększeniem poziomu higieny. Aparatury te cechuje także przyjazna architektura urządzenia ułatwiająca działania naprawcze i konserwacyjne.

Wychodząc naprzeciw nowym potrzebom w 2010 roku powstaje kompaktowa konstrukcja Q10 pozwalająca na tworzenie bogatszego menu (także dzięki wykorzystaniu napojów typu instant), od 2012 roku uzupełniona o chłodziarkę wyposażoną w system spieniający zimne mleko.

W roku 2011 nowy rozdział otwiera model M39 TE. Charakteryzują go rozbudowana elektronika (nowością jest zapewnienie łączności poprzez Wi-Fi i komunikacja z młynkiem poprzez Bluetooth – sterowanie grubością mielenia) oraz nowinki technologiczne (opatentowany programowany system spieniający mleko Turbosteam Milk4 – możliwość regulacji temperatury i stopnia napowietrzenia mleka). Rok później jego kontynuator, model M100, wyposażony zostaje dodatkowo w niezależne boilery z funkcją wstępnego podgrzewania wody (układ GT), System HD dostosowujący ciśnienie wody, ekran dotykowy oraz porty USB ułatwiające komunikację z urządzeniem.